35. Na czym polega metoda zdyskontowanych dywidend?

Spis treści

Metoda zdyskontowanych dywidend – wprowadzenie

Metoda zdyskontowanych dywidend stanowi alternatywną – w stosunku do zdyskontowanych przepływów pieniężnych (DCF) – metodę wyceny przedsiębiorstwa w podejściu dochodowym. Opiera się ona bezpośrednio na wpływach uzyskiwanych przez właścicieli przedsiębiorstwa.

Metoda zdyskontowanych dywidend, podobnie jak metoda zdyskontowanych przepływów pieniężnych (DCF) i zdyskontowanych zysków, należy do metod podejścia dochodowego wyceny przedsiębiorstw. W celu zapoznania się z ogólną charakterystyką i procedurą wyceny przedsiębiorstwa w podejściu dochodowym zachęcam do lektury wpisu pt. „Na czym polega podejście dochodowe wyceny firm?”. Polecam również wpis o DCF czyli podstawowej metodzie w podejściu dochodowym pt.: „Jaki jest wzór na wycenę przedsiębiorstwa metodą DCF?”.

W metodzie zdyskontowanych dywidend (odmiennie niż w DCF) kategorią ekonomiczną, którą podlega dyskontowaniu są dywidendy (a nie przepływy pieniężne).

Procedura wyceny przedsiębiorstwa metodą zdyskontowanych dywidend

W najczęściej stosowanym ujęciu (tj. przy założeniu stałego wzrostu wypłacanych dywidend), procedura wyceny przebiega następująco:

Po pierwsze: oszacowanie wysokości dywidendy płatnej za rok (na bazie wypracowanego zysku za bieżący okres).
Po drugie: określenie średniorocznego tempa wzrostu wypłacanych dywidend.
Po trzecie: oszacowanie stopy dyskontowej stanowiącej koszt kapitału własnego (umożliwiającej wyznaczenie wartości obecnej planowanych dywidend).
Po czwarte: obliczenie wartości obecnej prognozowanych dywidend przy wykorzystaniu metodologii szacowania renty wieczystej (w przypadku, gdy zakładany jest nieograniczony okres funkcjonowania podmiotu) stopą dyskontową stanowiącą koszt kapitału własnego.

Wzór (formuła) na wycenę przedsiębiorstwa metodą zdyskontowanych dywidend

Metodę zdyskontowanych dywidend w modelu „stałego wzrostu” oraz przy niezmiennym koszcie kapitału własnego, prezentuje następująca formuła:

gdzie:
WP – wartość przedsiębiorstwa,
D₁           – oczekiwana wartość dywidendy na koniec roku 1,
k_e            – koszt kapitału własnego,
g             – średnioroczna przewidywana stopa wzrostu wartości wypłacanych dywidend.

Uwagi końcowe

Na koniec kilka kluczowych uwag dotyczących przedstawionej procedury i wzoru na wycenę przedsiębiorstwa metodą zdyskontowanych dywidend.

Jak podkreślałem przy omówionych już metodach, dokonując wyceny przedsiębiorstwa należy przeprowadzić etapy wskazane we wpisie pt.: „Jak wycenić przedsiębiorstwo czyli etapy procesu wyceny” na niniejszym blogu.
Konieczna jest wnikliwa analiza danych określonych w punkcie 4a-k procesu wyceny (wskazanym we wspomnianym powyżej wpisie na blogu), która pozwala na obiektywizację przyjętych danych wejściowych do wyceny. (W tym aspekcie polecam też zapoznanie się z wpisem: „Kiedy wycena przedsiębiorstwa jest obiektywna i wiarygodna?”)
Zastosowanie metody zdyskontowanych dywidend według zaprezentowanej formuły możliwe jest jedynie w przypadku podmiotu, co do którego spełnione są następujące warunki:
- jest w dobrej kondycji finansowej, generuje zyski i wobec tego wypłaca dywidendę,
- ma ustabilizowaną pozycję na rynku, w związku z czym występują stabilne zyski z tendencją rosnącą (i jest racjonalnym przyjęcie założenia, że stabilność zysków i ich tendencja rosnąca zostanie utrzymana);
- posiada politykę dywidend, w ramach której z góry określoną znaczącą część zysku przeznacza na wypłatę dywidend;
- przewidywany horyzont działalności spółki jest nieokreślony.
Koszt kapitału własnego uwzględnia wymaganą stopę zwrotu przez właścicieli w stosunku do zaangażowanych przez nich kapitałów w przedsiębiorstwo. Stopa ta wynika z ryzyka ponoszonego przez właścicieli oraz występującej w danej gospodarce stopy wolnej od ryzyka. Kwestii szacowania kosztu kapitału poświęcę oddzielne wpisy na blogu. Jak już informowałem, wkrótce na stronie www.wycena-przedsiębiorstwa.pl zaprezentuję też zalecaną procedurę szacowania kosztu kapitału własnego. Przyjmowanie niezmienności kosztu kapitału w czasie może być nieuzasadnione w szczególności w przypadku spodziewanej wysokiej i niestabilnej inflacji.